من حدس می زنم از آواز آن همه سال و ماه

هنوز بیت ساده ای از غربت گریه را به یاد دارم

من خودم هستم 

بیخود آینه را روبروی خاطره مگیر

هیچ اتفاق خاصی رخ نداده است

تنها شبی هفت ساله خوابیدم و بامدادان هزار ساله بر خاستم

دارم هی پا به پای نرفتن صبوری می کنم

صبوری می کنم تا کلمات عاقل شوند 

صبوری می کنم تا ترنم نام تو در ترانه کاملترشود

صبوری می کنم تا طلوع تبسم,تا سهم سایه,تا سراغ همسایه...

صبوری می کنم تا مدار,مدارا,مرگ...

تا مرگ خسته از دق الباب نوبتم

آهسته زیر لب ...چیزی,حرفی,سخنی بگوید

مثلا وقت بسیار است و دوباره باز خواهم گشت!

هه! مرا نمیشناسد مرگ

یا کودک است هنوز ویا شاعران ساکتند!

حالا برو ای مرگ, برادر,ای بیم ساده ی آشنا

تا تو دوباره بازآیی 

من هم دوباره عشق خواهم شد!

نظرات شما عزیزان:

imaan

ساعت13:48---3 خرداد 1391

[وب سایت]

وب قشنگ داری خوشم اومد

موفق باشی تو کارت

باران

ساعت14:31---30 ارديبهشت 1391

[وب سایت]

از امروز
پروانه ها به هوای تو هوایی میشوند
به هوای تو من پروانه میشوم
به هوای تو هوا پر از من و پروانه میشود ...

كلبه عاشقان خسته دل

ساعت10:22---29 ارديبهشت 1391

[وب سایت]

کودکی که میداند دستان پینه بسته پدرشتن فروشی خواهرشو گریه مادرش از بی پولی استدر مدرسه چطور بنویسدعلم از ثروت بهتر است!

ali~bikas

ساعت23:37---27 ارديبهشت 1391

[وب سایت]

زندگي شگفت انگيز است!فقط اگربدانيد که چطور زندگي کنيد.کوچک باش و عاشق....که عشق ميداند آيين بزرگ کردنت را...بگذار عشق خاصيت تو باشد نه رابطه خاص تو باکسي......فرقي نميکند گودال آب کوچک باشي يا درياي بيکران زلال و پاک که باشي تصوير آسمان در تو پيداست

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: